I see you,you know
"icimde ölü bir kizin birden bileğime yapismasi için çilginca bir istek var. kulağimi kizin göğsüne yaslamayi ve hiç bir sey duymamayı umuyorum. zombiler tarafindan kitir kitir yenmek bile sadece et ve kandan , deri ve kemikten ibaret olduum düsüncesinden kat kat iyi. seytan melek yada kötü ruh veya her ne ise , bir seyin firlayip birden karsima çikmasini istiyorum. bir ölü, bir hayalet her kim olursa olsun biri elimi tutsun istiyorum"
15.05.01
Aslında onları çok da özlemediğimi farkettim.Günlerdir görüyorum.Bir günden fazla sürmüyor tahammül sınırlarıma yumurta dayanması.Onlara hafızamı verdim ben.Daha fazla kendimi hatırlayamadığımda bana kendimi hatırlatsınlar diye.Kendimi hatırlamaya ihtiyacım vardı.Aşk diye bir şey vardı..Kendimi unutuyordum.Kendi üstümden geçiyordum.Bedenime çiviler çakıp onların resimlerini asıyordum.Yanlış yapıyordum,bunu biliyordum.Bu bana engel değildi,bana engel neydi bi türlü bulamıyordum.Bileklerim acıyordu,klavyeye yenilmiyordum.Bütün olayım buydu aslında,ne zaman yeniliyordum,ne zaman yenilmiyordum bi türlü anlayamıyordum.Aradaki fark çok muğlaktı.Bira içmek istiyordum,Gürültüden sesimi duymuyordu.O'nu istiyordum,gürültüden kalbimi duymuyordum.Bunu yıllarca sürdürebiliyordum.Uzattıkça uzatıyordum.Mailler atıp aşklardan bahsediyorduk.Acı içimize işlemişti,yapıcak bişey yoktu.Sigara dumanı gözlerimi yakıyordu ama bu konuda da bişey yapamazdım,neticede sigarayı kendim içiyordum.Tüm bu şeyler oluyordu,ben bakıyordum.Bakıyordum Anlamıyordum.Aşık olsam yine dünyanın sonu gelir sanıyordum.Belki de dünyanın sonu çoktan gelmişti .Ben bunu da anlamıyordum.Durmaksızın içiyordum.İçimdeki ayık olmama isteği asla bitmiyordu.Napıcağımı bilemiyordum.Belki de ölüyordum,ama çok şey farketmiyordu.O bana dokunsa kırılırım sanıyordu,ben göğsümde kanser hücresi besliyordum.
Tam içindeyken ve mutlu olmam gerekirken,o kadar çok canım acıyor ki,bittiğinde üzülücek enerjim kalmıyor.Tam içindeyken neden bu kadar canımın acıdığını bilmiyorum.Daha fazla ölecek canım kalmadı, ama hala yaşıyorum.
İçimde bir yerlere yerleşmiş bu taşlaşmış, güçlü kadından nefret ediyorum bazen,bazen de onun çatlaklarından sızan bu her tarafı yara bere içindeki kız çocuğundan..
Bazen yalnızlığın tüm oyuncaklarını geri almak istiyorum.Bazen de yalnızca insan olmak.Bünyem her ikisini de kaldırmıyor artık ve yazık ki bende herhangi bir dengeye derhal alerji geliştiriyorum.
Kimya.
Herkes için yer değiştirdin ama en uzaktan benim için geldin?En yüksekten benim için iner misin?Kafanı karıştırıp durmaya bir son verir misin?Biliyorum esintili adamın birisin.Ama sakin olup beni biraz bekler misin?Bu yeni gelecek olan uzaklık beni yerle bir eder mi? Hepsi yaraladı en sonuncusu öldürür mü?
Kendini incitme dedi.Keskin.Yardıma ihtiyacın var mı? Evet var.Şüphen mi var?
13 mart 2005
Yapmam gereken ne? Yapmam gerekeni yapacak cesaretim var mı? İnsanlara sözler verebilecek kadar güveniyor muyum kendime? Bitsin istiyorum.Bunu içimden istiyorum.seslendirmeden.Bu beyin bu hayatta bana huzur vermeyecek,artık anladım.dinmek istiyorum.Dayanmak istemiyorum.Beklemek durmak görmek bakmak istemiyorum.
Tanrı,eğer varsan lütfen beni yutar mısın?Çünkü ben insan gibi yaşamayı başaramıyorum.Birilerine sığınmak istiyorum,şefkat görmek, teselli edilmek istiyorum.Artık lütfen beni kendimi savunmak zorunda bırakmayın.Hala anlamadınız mı ne olursa olsun kendimi savunabilirim ben.Ben istemediğim sürece beni yenmenizin mümkün olmadığını anlayın ve beni kendimi savunmak zorunda bırakmayın artık,çok yorgunum.
Sen.
Yaklaş.
Yemin ediyorum silahsızım.
Beni çok yanlış anladın,üzerime sinen parıltı inan seni kör etmek için değil.Ama endişelenme.Hadi endişelenmeyelim.Bak ,gün geçtikce eser kalmıyor zaten parıltıdan.”Ederinden eksiğe bozdurdum ben kalbimi”, hiç karşılık beklemeden,hiçbir zaman,şimdi kendi tarihim karşısında dizlerim titriyor.Bulduğum tüm sebepler yanlış sebeplere dönüşüyorlar.Eğer ölüyorsam sevgilim,inan senin için değil; yine kendi güzel kalbim için ölüyorum.O yüzden bırak kısık kalsın müziğin sesi..Beynimi kamçılayan bütün bu onların sesleri..Adam diyor ki nolur daha fazla beddua etme bana.Ben sana beddua etmedim ki hiç,geri kalanına etmiş olabilirim belki.Hatta daha da abartıp şöyle söyleyebilirim,hayatları boyunca başlarına gelen irili ufaklı her felaketle beni hatırlasınlar.Muhtemelen ben dilemişimdir.Bildiklerinin aksine,seni onların sevdiğinden daha çok sevdim,seni,sana daha çok zarar vermesinler benim yüzümden diye terk ettim.
“Rüzgar diledim,fırtına biçtim,
Hoşçakal sevgilim”*
*Alıntı: B.G
Akciğerlerimden kavrıyor beni.Nefesimi kesiyor.Ağır bir yorgan gibi kapanıyor üstüme.Gözlerim ağırlaşıyor.Tüm hücrelerim yanarak kaçmak istiyor bedenimden,sonra yumuşuyorArtık düşünmüyorum giysilerimin rengi uyar mı diye rüyalarıma..Hayali sigaralar ve kahveler.Tüm gerçeğim bu oluyor ve bileklerimdeki kağıt kesikleri.Canım acımıyor mu? Elbette acıyor.Yakınlık derecesi acıyı skalalara bölmüyor.Uzak yakın hepsi canımı yakıyor.Ama dayanıyorum.Çünkü bu beni ben yapıyor.Aslında neyi,neleri sevdiğimi hatırlatıyor bana.Öfke aklıma mukayyet oluyor.Öfke beni kendime getiriyor.Beni arayan babasına bunu söylüyorum.Evet,inat edicem.Yenilmiycem.Ağliycam belki ama kendimi kaybetmiycem. Kırılan dizlerime inat hep bi daha kalkıcam ayağa.Şimdi bir bak kendine, benim gibi delirebilir misin? Benim kadar çok köprü yakabilir misin,kırpmadan gözünü? Aşkının üzerine benzin döküp yakabilir misin?
O’nu böyle delirmiş ve çirkin değil de güzel hatırlamak için onu öldürebilirim bile.Bu bile anlatmaya çalıştığım şeyi anlatabilmeli tek başına..
Tüm bunları önceden bilmeliydin.Farketmeliydin yara izlerimi ve pes etmezliğimi.Gözlerimden akan deliliği fark etmeliydin.Daha önceden hiç dikkate almadığın şeyleri teker teker gözden geçir şimdi.
Seninle yaşamak da yaşamamak da aynı derecede korkunç bir noktada.Ama beynim biliyor ki aslında bu nokta tamamıyla palavra.Elbette ki kendimi ateşliyorum.Kendimi sana aşık tutuyorum.Ve bunun tam tersini de yapabilirim.İşler bu kadar kontrolüm altındaysa,ben kesinlikle yanlış bir şey yapıyorum.
Kabus gibi.Asla mutlu bi insan olamayacağımı bilmek.Aynı derecede heyecan verici.Mutluluk kadar bana yakışmayan pek az şey var.Pek çok kötü niteliği zarafetle taşıyorum üzerimde..kibir,snobluk,ukalalık,ayrımcılık..
Kendim için doğru bir insan olabilirim ama diğerleri için kesinlikle yanlış bir insanım.
Ruh durumumu koluma kazıdım.Senin ismini,resmini,çıplak beynini koluma kazıdım.Tanrı hala cezamızı vermediyse bu masum olduğumu anlamına gelmez.
Ve sen ,geri zekalı,anlamadığımı zannetme,ben senin hayatın boyunca olmak istediğin şeyim.Taklidini yaptığın ,arkadaşlarının arasında sen olarak dolaştırdığın..
Beynime giden oksijen tükeniyor.Hangi hayata eyvallah dediğimi unuttum.Sanki bir şeyler yanlış sevgilim,sanki bir şeyler tam da olmaması gerektiği gibi.
Hadi beynimizi tavadan kazıyalım.Kim daha uzağa işer yarışı yapalım.Ya da bu sefer de şöyle olsun mesela,kim daha uzağa işer değil de,kim daha uzağa işeyemeyeceğini bilerek bu yarışa girer yarışı yapalım??
Yemez di mi?
Bilmez miyim?
Her şey tepetaklak gitse de sevgilim,hala dev bi saksı alıp cesedini onun içine gömmek ,sonra da o saksıya çim ekip üzerine uzanmak istiyorum.
Benim aşkım böyle bir şey işte.
Hiç yüksek sesle ağlamaz mısın sen? Komşuları rahatsız etmez misin hiçbir zaman , şimdi kendime uygun bir mezar bulup girsem bir insan evladı da üstümü örter herhalde toprakla?
Sen yapar mısın?
Hafıza en lanetli mezarımız oluyor.Yalanlar yerine geçmesi kuvvetle muhtemel gerçekler üretiyoruz durmaksızın.Aslında ,yerlerde sürünebilmek istiyoruz.Özgürce yerlerde sürünebilmek.Ya da bana öyle geliyor.Hiç bir soruya verecek cevabım yok.Soruları cevaplarla çoğaltmanın bir anlamı da yok.
Cinsiyetsiz ve sarhoş bir kelebek olmak istemiştim.Hepsi buydu.
G. / 2005
Ayaklarım senin ayaklarına değdiği sürece her sese uyum sağlayabilirmişim gibi geliyor ama içimden bi şeyler başka şarkılar bağırıyor.
dont mourn.dont attack.dont show off..
why do you affect me? why do you affect me still?
I can be an asshole of the grandest kind
Kaydol:
Kayıtlar [Atom]
