hey ho !

şehirler ve insanlar mı sıkıldığım yoksa ben miyim diye düşünüp durmaktan beynim durdu.muhakkak bişeyleri yanlis yapıyorum bu kadar suclandigima gore durmaksizin elbette ama soyle bisey de var.degistirmeye calismayanini da gordu bu gozler.ha sen dersin ki bok boku kenefte bulur, biz o keneflerde de cok eglenmiştik.simdi icimdeki sıkıntı elbette gececek bir sure sonra.sonra yine guzel olucak hersey herkes icin bir sure.sorun su ki, ayni benim gibi ,sen de keninden mutsuzsun aslinda.sen de benim gibi dolanip durucaksin hayatın boyunca ,eger hayatta kalmayı basarabilecek kadar akilli ve cesursan soyledigin gibi.giden gelen onca kargodan biri olucak bu kargo da gunun birinde.(evet su an biraz sabirsizlaniyorum o an icin cunku canımın sıkkın olmasindan hoslanmiyorum ya da acı cekmekten surunmekten vesaire) surunmekten bahsettigimde cakal cakal gulumsedigini ya da bana küfür falan ettigini tahmin ediyorum eger okuyorsan ve fakat insanın kendisinden cekmesinin de bir gorkemi var baskalariyla savasmaktansa kendimle savasmayi tercih ederim. en azindan disime gore bi rakip oldugumdan eminim. belki bazen kendimi affetmekte daha cok zorlaniyorum baskalarini affetmekten ama sevgilim, merak etme, ben hastaligi her zaman affederim.kötülük ise baska bisey.artık o kadar da saskin degilim kotu oldugun icin.cunku ben kime baksam kendi buyuk kalbimi goruyorum.bazen yansiyor kendim bir takım yuzeylerden daha yeni bir yerlerde okudugum gibi, bazen yansimiyor.o yansimalarla bocekleri bile yakmam ben.copleri bile.cunku gunes isigi, parlamak icindir yakmak icin degil. burda bir koy var yakinda. o koy hic de benim koyum falan degil. ama ben burda da gunes acarim,valiz toplarim,bardaklari gazetelere sararım.cunku benim icin yer degistirmek mutsuzlugun devami degildir.bu da boyle bir bakis acisi isde.gunesin topraga dik vurdugu yerdeyim.sana iyi sanslar dilerim.