13 mart 2005

13 mart 2005

Yapmam gereken ne? Yapmam gerekeni yapacak cesaretim var mı? İnsanlara sözler verebilecek kadar güveniyor muyum kendime? Bitsin istiyorum.Bunu içimden istiyorum.seslendirmeden.Bu beyin bu hayatta bana huzur vermeyecek,artık anladım.dinmek istiyorum.Dayanmak istemiyorum.Beklemek durmak görmek bakmak istemiyorum.

Tanrı,eğer varsan lütfen beni yutar mısın?Çünkü ben insan gibi yaşamayı başaramıyorum.Birilerine sığınmak istiyorum,şefkat görmek, teselli edilmek istiyorum.Artık lütfen beni kendimi savunmak zorunda bırakmayın.Hala anlamadınız mı ne olursa olsun kendimi savunabilirim ben.Ben istemediğim sürece beni yenmenizin mümkün olmadığını anlayın ve beni kendimi savunmak zorunda bırakmayın artık,çok yorgunum.

Sen.

Yaklaş.

Yemin ediyorum silahsızım.

Beni çok yanlış anladın,üzerime sinen parıltı inan seni kör etmek için değil.Ama endişelenme.Hadi endişelenmeyelim.Bak ,gün geçtikce eser kalmıyor zaten parıltıdan.”Ederinden eksiğe bozdurdum ben kalbimi”, hiç karşılık beklemeden,hiçbir zaman,şimdi kendi tarihim karşısında dizlerim titriyor.Bulduğum tüm sebepler yanlış sebeplere dönüşüyorlar.Eğer ölüyorsam sevgilim,inan senin için değil; yine kendi güzel kalbim için ölüyorum.O yüzden bırak kısık kalsın müziğin sesi..Beynimi kamçılayan bütün bu onların sesleri..Adam diyor ki nolur daha fazla beddua etme bana.Ben sana beddua etmedim ki hiç,geri kalanına etmiş olabilirim belki.Hatta daha da abartıp şöyle söyleyebilirim,hayatları boyunca başlarına gelen irili ufaklı her felaketle beni hatırlasınlar.Muhtemelen ben dilemişimdir.Bildiklerinin aksine,seni onların sevdiğinden daha çok sevdim,seni,sana daha çok zarar vermesinler benim yüzümden diye terk ettim.

“Rüzgar diledim,fırtına biçtim,

Hoşçakal sevgilim”*

*Alıntı: B.G