ne diyecegimi bilmeden acdim.ole bi durtme hissi veriyo yazmak insana ,icerden icerden.simdi diyo.simdi vakti .ac bakalim.kendisi dokulur nasıl olsa.hep oyle olmuyor mu.
aynı gun icinde hem led zeppelin hem sonic youth dinlersen kafan karisir.iki ayri donemin anahtarları x.inde dediği gibi.birinde pembe yanakli henuz kendine geri donulmez zararlar vermemis ispanyol paca pantolonlarla cimlerde oturan bi kız var, digerinin gozaltlari mavimor.yirtik file coraplari kıyamet gibi zincirleri metalleri kemerleri var.gozleri tukurur gibi bakiyor.ikisinin ayni kiz olduguna inanmak guc.nasi o hale geldin ki diye soruyorum.nasi ,nerden geldi bu kadar ofke bu kadar kırık?ama sundan hemen hemen eminim.ilk darbeyi kendimden almadim.o gozleri severek ve guvenerek bakan kizi korumak icin biseylerle kaplamaliydim.tamam belki yanlis malzeme secmis olabilirim ama tum bunlar cok uzun zaman once oldu.cok kucuktum.cok ofkeliydim.aklima baska bi fikir gelmiyodu isde.x. diyor ki eger zeppelin dinlediginde hala ruhunu gorebiliyorsan o kadar da uzaga gitmemisdir.pariltilari altin zanneden kadini dusunuyorum.ne kadını.o bir kız cocugu.sacında cicegiyle ,bulunmayi bekliyor..o filmdeki gibi..savasa giden cocuk sevgilisine soylemisti ya..sacına bi cicek tak ben seni bulurum...donerse.donemedi tabiiki.filmlerde bile bize hayatın berbat oldugu ogretiliyor.sorna da complete inhuman calarken aynaya o tükürür gibi bakan gozlerle kitlenmenin sagliksiz oldugunu soyluyorlar.bende diyorum ki icimden hep, bu merhametin de saldırganlıgın da bir sebebi var.var bi sebebi.sadece o kadar geride kaldi ki kırılma noktası, artık hatırlayamıyorum....
