i hope you're happy now,i've seen the pain i've never seen

ortak bilincimizin akıntısı kendi kıyılarını bozuyor.yapıyoruz bozuyoruz.İnanasım gelmiyor başkasına sarıldığına.Kör bir sırrı yutmuş gibiyim.Kim inanırdı ki bana? Nasıl anlatmalıyım,anlatmalı mıyım?Gerçekleri sokmayalım araya demiştim sana,bunu söylemiştim.Nasıl kandırdım kendimi nasıl ,nasıl yaşadım onca yalanı begonyalar beslemeden,kendi başıma,kör sırlar yutarak.Yuh amına koim.Hiç mi acımaz,hiç? Düşündükçe inanamıyorum,düşündükçe başım dönüyor,gözlerimi kapatıyorum.
Çırpınıp duruyorum işte,işte anladım,hatta eminim.Kandırılmışım.Ama farketsene,ne kadar da şık kandırılmışım,saygı duymadan edemiyor insan ister istemez..
Bilmeni isterim,geri gelmeyeceğim.Beklesen de ,beklemesen de..Gözlerime bak,seni gerçekten sevmiyorum.Koca bi yalan yaşadık biz,renkli,parlak,yollara saçılmış bir yalan,ama bir yalan.Umarım mutlusundur.Acıyı gördüm!İsa benim günahlarım yüzünden ölmedi,sizin günahlarınız yüzünden öldü,daha kaç kişiyi öldüreceksiniz?Çünkü bazen kaldıramıyorum.Acı yüzeye çıkınca ellerimdeki dokuz inçlik çiviler iyice acıtmaya başlıyo.Lütfen biraz ne yaptığınıza bakın..isa benim yüzümden ölmedi.Ben sadece bir insanım,tanrısal boyutlarda acı çekmem sizce de biraz haksızlık değil mi?Bunun içinden geç G. Islak ve kırmızı.Karanlık ve kompüturize.
kalbin diyorum,atmayı bıraktığında,nasıl bir ses çıkaracak??


(biraz anlam yükle bana,ağır ağır dolaşmak istiyorum.) (m.k)

Ne olduğunu hala anlayamadığım bir sürü şey yaşadım.Her biri için teker teker özür dilerim.Kendimden de sizden de.Aklımda anlık flaşlar halinde patlayan sonra da aniden unutlan binlerce şeyi sana anlatmak istiyorum bazen.Unulması gereken şeyleri su gibi ,uçucu insan beynine yazmak.

Basit cümlelerimin altında derin anlamlar aramasalardı keşke.ben o komplike düşünceleri öyle zor basit cümeleler haline geitirip konsantre etmiştim ki,kurcalamasalar anlayacaklardı.
Ama ne oldu?
cam kırıldı.
herşey parçalandı.
ben çatlaklarımdan dışarıya fışkırdım.
inceldiğim yerden koptum.
bu müzikleri bırakırsam belki iyi olacağım.Ama niye iyileşeyim ki??Niye bırakayım ki?Bu acıyı yutmaya alışık değil miyim sanki?
.....
....
...
..
.
Yeni bir mucize bekliyorum.Belki bir gün yeniden güzel bir kadın olabileceğim.Bu kötü hava beni tüketiyor.
Eski ve açık sözlü dostum! Hafızan hala yerinde mi merak ediyorumBilmeniz gerekir diye söylüyorum,öylesine insanım ki kabızlık çekiyorum.Oturarak geçen bir yaşamın ödülü bu.Kendimi ne zaman yeniden,yeni bir insan gibi hissedebileceğim?Annem bana uzun zamandır asıl haklarından mahrum bir insanmışım gibi davranıyor.Mırıldanırken,benimle konuşmuyor bile belki de..Kimim ki ben evreni reddedeyim?
Neden her sabah uyandığımda kendimi bu kadar yorgun hissediyorum?Ne zaman tekrar güzel olabileceğim?Yaşam farkedilemeyecek kadar yavaşça grileşiyor.Buna yemin ederim.Tüm bu karışıklık beni keskinleştiriyor.Ama yine de kalbimi bir taç gibi taşıyorum.En dokunulmamış ve en kırık parçam.Tüm o deneylerle hayatımı harabeye çevirmeli miydim?Ama yaptım işte.Bu kadar meraklı olmam gerekli miydi? Birileri yardım etsin bana.Nerede benim gözlerimde parşayan gümüş yıldız??

İnsanlar herşeyi ucuzlaştırmak zorunda mı?Kendini bi ömür boyu kötü zanneden biri,bi anda iyi biri olduğunu farkederse ne olur?Azizleri fahişelere,fahişeleri azizelere dönüştüren nedir?
F. ,seni hasta ve sapık bilge!Nasıl da oyuncağı oluyoruz hayatın...Tüm bunlar kimi eğlendirmek için??Benim bu kadar hastalıklı derecede kırılgan olmamı sağlayan ne?


2002/Ankara