bebek bum oldu?

çok içme dedi bana.Çirkin olma.Suçlu ve yalnız kalırım karanlığın ortasında.elini tutamam diken gibi batar kalbim bedenine.tüm bilmediğin ama çaldığın notalar saplanır gözlerimize.
Ben gitmeyeceğim.Ben hiç bir şey anlamıyorum tüm bu olanlardan.sana dokunmayacağım ve sen hiç soru sormayacaksın.
çünkü adalet yok bu dünyada.
herkesin ismimi bildiği o yerin verdiği rahatlıkla uzanırken birama, kamyon ve binlerce fren sesiyle ..ahhh!! Bize aşkı neden böyle öğrettiniz? nereden buldunuz beni?Şu an herşeyi anlatabilirim frensizliğiyle yaşıyorum aşkı, sırf tükensin diye Dursun diye bu sefer de kalbim..sen...yaşadığım ölümlerin ne en zorusun ne de en sonuncusu...Ama aşkı kendimiz için boyamamışmıydık??




eski efsanelerin yeni kırık kalbi.Neydim ben gücün insan kılığına girmiş hali mi? Ya da tarihe gömülmüş idollerden ve şarkılardan yaratılmış makas elli, kendine dokunup kendiyle çoğalan bi canavar mı? sahte de olsa canım yanmazdı hiç, öyle miydi?21. yüzyılın son sahte bilgesiydim ben, öyle miydi? sevgili tanrı, bugün kendimi hiç de yaşıyormuş gibi hissetmiyorum.Yanlış bu seninle yaşlanırım duygusu.yanlış bu tepkisizlik saçmalığı.atom bombası gibi düşmek istiyorum aslında hayatlarınıza.yine iteleyip zarar vermeden kimseye dokunamıyorsun mu diyecesiniz? sikime kadar.betona izin verdim, kaplasın tüm ruhumu.
niye insan olmak istedim ki onca yılın üstüne? neden yumuşadım ki?eski hataları tekrar etmek yeni hatalar yapmakdan çok daha kolay, insan kendini evinde hissediyor.




aşk beni tatlı pastalarla besleyerek öldürdüğüm kuşların kumsalına geri götürdü.Nasıl bilebilirdim tenim gözyaşlarıyla ıslanacak?Kim suçlayabilir nabzım böyle atarken?? Asla izin vermem ona gidip o adama tekrar aşık olmasına , bana benzediği için ; ya da bana aşık olmasına o adama benzediğim için..Elektronik müzikten ne anlarsın sen, ben inanmıyorum ama belki şiir böyle bir şey olabilir desin diye..Hiç affetmem onu, bunları söyleyebilicek kadar insan olduğu için.Göğsünün ortasında nefes alamadığı yerde sadece yıllar öncesinden kalan kırmızı rujumu sürmemi bekler.Ona yaşamı , sinemayı , sakaryadaki gözlemeciyi , heykeltraş arkadaşımın kendisini nasıl astığını , cam bileziklerimi, sanatçılara nasıl küfrettiğimi anlatmamı bekler.Bir iz bulurum asansörün aynasında , 99 yılı uyanır.
Ellerinin deve derisi perküsyona dokunuşu..sırtını döndüğünde hırkandaki acı bizi affedecek ama TANRI ASLA! İtiraf et kendine hadi.Aşk çocukları değiliz.aşk için haykıran yalan çocuklarıyız.Bakışlarımız samimi belki bazılarımızın ama hepimizin gözleri kirli..
.


2003 ankara