olan biten

Bana benziyorsun dedi. Bunu zaten biliyordum. Uzun zamandır kimse bana bilmediğim bişey söylememişti. Ama bişeyler söyleyen insanların çoğu ne dediklerini kendileri de bilmiyorlardı.Bunun farklı bir hissi vardı.Neler olacağını görüyor ve bana söylüyordu.Neler olacağını ben kendim de biliyordum.Ama ilk defa benden başkası öngörüyordu.Bu iyi bişey dedim kendime.Öyleydi herhalde.Bu ilk duvarlara konuştuğum değildi pek tabii ve yine elbette altından kalkabilirdim.Bunu kalp kırmadan yapmayı da denerdim.Ama kalpler her zaman kırılırlardı işte.Kırılmışlardı.Ağırlığını taşımıştım biliyordum.Onlar o kırıkları atlattıktan çok çok zaman sonra bile,ben hala o kırıklara basarak yürümüştüm.Yürümeyi bırakmamın nedeni buydu zaten o zamanlar da. Durmuştum .. Uzun uzun… Etrafı izlemiştim. Durmamın bile insanların ilgisini çektiğini görmüştüm. Kaçmak, durmak ,ilerlemek ,yürümek üzerimdeki laneti kaldırmadı pek tabii ki.

Şimdi bununla baş edebilir misin diyor bana. Baş edemeyebilirim ama onların baş etmesini nasıl sağlayacağımı biliyorum artık. Bana gelince, bişeyle baş edememek durumu pek günlük hayatıma yansımaz oldu artık. İnsan olan yerlerimi iç ceplerimde taşımam gerektiğini biliyorum artık.
Bi yandanda şöyle sarkastik bir yaklaşım mevcut tabii...bana ne ulan?? Benim ne derdime ki incinmeleri, ben bişey yapmıyorum ki...Bu da denk geliyo bazen super ego duvarlarımda vurdukları noktalara....ne yani, bu kadar şuursuzca acele etmişse,gözünü açıp etrafa bi kez bakmamışsa,ve ben de böyleysem şöyleysem dikkat dağıtırsam ,benim sorunum mu bu? Kurban olun lan bana! Hemen olun...
böyle bişeyler işte.
kafa karıştırmak falan diyolar,şöyle içeri buyursunlar da görsünler aslında karışık kafa nasıl olurmuş.yaşıyoruz işte bi şekilde.yaşayabiliyolarsa yaşasın onlarda ,kimseye tehtid olduğum yok ki benim.
I wanna be myself,but not all by myself...
böyle işte.