mayıs 2006'dan mektup

Tedbirli olmak icin zaman yok.Hareketlerimi gözden gecirmek bir lüks,kendini saflaştırmaya calışmak bir zaman kaybı. Herhangi bir şeyi ya da onun tam tersini yapmakta özgürüm.Sonuclarına katlanabildiğim sürece.Kendi deliliğim ve öfkem icin verebileceğim bir cevap yok.Kendi rezil düşüncelerim icin yapabileceğim bir acıklama da yok.Senin kanınla yazarken durup kendi yönümü belirleyerek zaman harcayamazdım.Sokağa her cıkısımda ,her pencereden bir emir yayınlanıyor.DEĞİŞ! SAFLAŞ! DENEYİM KAZAN! GERİ CEVİR! DAĞLA! YAK! KORU! ÖĞRET!

İnan bana!

Harekete gecmeliydim.Ve hızla. Bu benim doğam.İstersen bana doktor frankenstein de. Bir araba kazasının orta yerinde uyandığım cok oldu benim. Sağa sola sacılmış kollar,bacaklar,herkes huzur bulmak icin yalvarıyor. En az onlar kadar paramparca olduğumu görmüyor musun? Bu harapolmuş dünyada sahip olduğum tekşey bir kutu zamk.Dizlerimin üstüne cökerek o harabenin icinde parcalar ayıklıyor,onları birbirine yapıştırmaya calışıyorum.
Gücsüzlüğümü tüm ihtişamıyla selamlıyorum.Şunu bil ki , bir çok öğretmenin de yaptığı gibi ,benim verdiklerimin coğu da basit olarak artık taşıyamadıklarımdı.Çöp depolarımın bittiğini hissediyorum. Sonunda öykülerden başka hibir şey kalmayacak bana.Belki de yayılan dedikodular uçağına binecek ve dünya icin ettiğim dualara bir son vereceğim...



g.