iş hayatımdan notlar :D

Klavyemden cehennemvari sesler çıkıyor.Yazma isteğiyle beraber yazarken insanları rahatsız ediyor muyum acaba paranoyasıyla da başaçıkmak zorundayım.Ne yapıyor olduğumla ilgili bi fikir oluşturmalarının mümkün olup olmadığından ziyade daha ne kadar zaman bu da böle bizim deli kız işte imajıyla yaşayacağımı merak ediyorum.Bu gittiğim her yerde böyle.Bazen kendime dürüst olmamın yeteceği,başkalarına o kadar da dürüst olmamın gerekmediğini kendime hatırlatmaya çalışıyorum ve fakat dilime tüneyen bu doğrucu davut tonu gitmek bilmiyor.Bu insanlar bütün bu karmaşayı nasıl idare ediyorlar?? Rekabet, maskeler takmak zorunluluğu , mesafe koruma durumları falan...Benden adam olur mu sorusu durup durup beni duvarlara vuruyor.
Şu son günlerde x işinin bitimini kutlamak için hep beraber dışarıya çıkmaktan bahseder oldular.Tahmin edersiniz ödüm patlıyor.Ya içkili bi yere gidilirse??? Ya içersem? Ve biraz daha içersem? Ve biraz daha? Ve birazdan fazla dürüst olursam? Yine deli kız diye sevmiyolar beni belirli bi seviyeden sonra.Tecrübeyle sabit biliyorum bunu.
Saat yedi bucuk oldu
Çıksak mı g?
Ne iyi olur gerçekten..