anlat

hadi yaz.
bi sen yaz bi ben yaziim.burda yapıcak başka hiç bişey yok.bu dünyada.her denediğimde feci şekilde yanılıyorum.her bıraktığımda korkunç bir sesle yere çarpıyorum.her uyandığımda yerde,kırık kemikler ve açık yaralarla buluyorum kendimi.sen küsüyosun bana ben yere çarpıyorum diye ama yükselmek için yere çarpmak lazım işte.çarpmayı beklerken bu olmasa da düşündüğüm...
Ama işte güneş çıkıyo arada bir.İç diyor.Aşık ol. Çimene koş. İşi bırak.Denize git.Dev hoperlörlerin üzerinde pervanelere karşı danset.Beyaz elbiseni giy.Neon ışıkları umursama.Bi martini daha söyle diyo.Geceyi bekleme,sahilde danset.sahilde iç.
Güneş gidiyor sonra.Kar yağıyor.Allak bullak oluyorum.Antidepresanlarımı iki katına çıkarıyorum.Daha çok üşüyorum daha çok esniyorum daha çok çok daha çok bunalıyorum.Bunu anlatmam imkansız.Hadi ulan diyorum.Yırtık kotla geliyorum.Akşamdan kalma geliyorum.Kovun beni burdan. Yoksa stabil olmayı yine başaramamış olucam.Kendim bırakamam.Bunu kendime yapamam.
Diyosun ki affedemiyorum ama gel.Gelsem affedersin biliyorum.Beni görünce, yine martini içip pasaja girince...merdivenlerin orda sigara içince...
affedersin di mi?