Koop Island Blues

Büyünün yaşaması için tüm kanımı verebilirdim.Bir mayıs akşamında o parkın çimenlerinde çıplak ayaklarla yürümek , bir şişe jim beam'i elimde gezdirip etrafa bakmak,hatırlamak ve sevmek için, tek bir gün bile olsa o hisse geri dönmek için...Bir zaman ya da mekan değil,kaybedilen arkadaşlar da değil, yok olan bir hissin açtığı kapanmak bilmez dev bir yara için kan kaybının sınırlarında yarı sıvı bir uzayda araftayım.
Bahsettiğim hissi hatırlıyor musun??? Müziğin sesini yükselt biraz....Seni çimenliğin en tepesinde bekliyorum..güneşin batışını buradan izleyeceğim...
Güzel düşler dilerim...