kahve ve mürekkep kokusu gibi

Ankarada sonbahar.Muhteşem anların toplamından oluşan korkunç sıkıcı bi çeyrek saate benzeyen 28 yılın sonu.Başlangıçlar ve sonlar benim için hep sonbahara denk geliyor.Arkadaşlarımın hayatları gibi.Kaldırılan cenazelerin sayısı kaça yükseldi artık hesabını yapamıyorum.Çok sevdiğim ya da az tanıdığım onca insanı hiç unutmuyorum ve bu bana biraz sahtekarca geliyor,yaşayan unutulmuşları düşündükçe..Ya da belki hiç bir kazaya sebebiyet vermeden ölüp gitmek en sağlıklısı, tabi içinden "sen sağlıktan ne anlarsın aşağılık müptezel" diyen huysuz altbenliğini duymamazlıktan gelmeyi başarabiliyorsan...
29. yaş günüm gecesi gelen, bir tanıdığın,ya da arkadaş mı demeli??- kalp krizi geçirip öldüğü haberi doğduğum güne tek lanet edenin ben olmadığımı düşündürüyor.
Hava kapalı.Süregelen bir şekilde çürüdüğümüz barın bahçesinde bira içiyorum.( Bira içmeyi hiç sevmem.). Artık adetten de olsa nasılsın'a iyiyim diye cevap veremiyorum.Dile tüneyen bu aksilik beni yaşlı gösteriyor, biliyorum ama bu "önlenemez olan"dan başka bir şey değil bu.
Hayatın bir de mutlu ve şefkatli zamanları var.Yazdıklarımı okuduğu zaman mutsuz oluyor B. Ondan bahsetmediğim için.Oysa durum düşündüğünden çok farklı.Hayatımda bir anlam ifade etmeye değer kalan son şeyden, tek güzel şeyden bahsetmek istemiyorum. Bilinir olan her şeyi balçıkla sıvar çünkü insanoğlu.Bunu değiştirmek için ne benim ne de güzel bir kalbi olan diğerlerinin -ölmek dışında- yapabileceği hiç bir şey kalmadı neredeyse.
Uykumda mırıldanarak soluma dönüyorum.Or'da yatıyor sıcacık."Mışıldıyor." Yarı çıplak ve sıcak bedenine sarılıyorum.Elimi karnına ,dizlerimi dizlerinin arkasına saklıyorum.Ensesine doğru yumuluyorum ,kedi gibi.Kedi gibi.Mrrrrr...
O zamanlarda mutlu oluyorum.Kendimi güvende ve huzurlu hissediyorum.Kendimi evimde hissediyorum.Bu son yıllarda hissettiğim tek güzel şey.
Teşekkür ederim B.
Sevgimi korumayı başardığın için....

G.