Köprüden önce son çıkış

chapter 1
Vurmaya başlıyorum. hiseedene kadar vuracağım.O hissedene ben hissedemeyene kadar.
İki buçuk yaşında cezalandırıldığımda nasıl evden kaçtıysam, şimdi de öyle yemeyeceğim.
Nereye kadar gidebileceğimi merak bile etmiyorum.
Anlamıyorsun ,düşmem lazım.Çok uzun zamandır sabit hız ve rotadayım.Çok kötü düşmem lazım.Çok büyük.Bu yüzden bunu yapmak zorundayım.
Düşmeliyim.Kalkmalıyım.Bir sigara yakmalıyım.Gerisini sonra düşünücem.İnan bu aralar hiç düşünesim yok.
Bunun için çok uzun bekledim.
Kendi kazdığım kuyuya kendim düşmeliyim.
(Hiçbir zaman benim için olduğu kadar yoğun olmadı senin için bişeyler,bu yüzden senden her zaman nefret edeceğim sevgilim.)
Kazancıyokuşundakievin terası/2006ağustos
chapter 2
Hiç bir fikrim yok.
En azından olmaması için elimden geleni yapıyorum.
bazen canım yanıyor.Ama iyi geliyor.Şunu bilmenizde fayda var,neredeyse hiç pişmanlık duymuyorum.
Geri tuşunda takılı kalmış olabilirim;ama geri almak istediğim hiçbir şey yok.
Bağırdığımda,ve cinayet diye bağırıyorum,kimsenin duymamasından nefret ediyorum.-Bana bağırmamayı öğreticek kimse olmamasından nefret ediyorum.Yalnızlığımda dönüştüğüm şey,sigara kağıdının ,bardakların, folyoların,jelatinlerin pet şişelerin,ateşlerin içinde yaşıyor.Yalnızken dönüştüğüm şeyin beni öldürmesinden,ya da çoktan öldürmüş olmasından,ya da yakın zamanda öldüreceği gerçeğinden nefret ediyorum.
Dürüstce anlatılmayı hakediyorum.Başka da bişey haketmiyorum.
Arkama bakmak çok acı verici, o yüzden yalnızca ilerliyorum.
Kazancıyokuşundakievin terası/2006ağustos

chapter3
Yokuşu çıkıp caddeye yürüyorum.Bişeyleri hazmedebilmek tüm enerjimi alıyor.Cadde kalabalık.Ve sıcak.I wanna get out of this mess fast.Ara sokağa kaçıyorum.Gizlenmek istiyorum.Kendimi memnun edebileceğim tek bir şey bile gelmiyor aklıma.Sokaktaki masaya oturuyorum.Yedi sekiz sene önce burdaydım.o zaman bu masalar yoktu.Bi tek biz vardık.O zaman herşey çok farklıydı.Çok.

En küçüğünden bi bira diyorum.geliyor.Ne çabuk.
Saat kaç? Daha çok var.Daha 4 saat oyalamalıyım kendimi.Çok zor.
Gürültü ve ara sokak beni saklıyor.
Minnet.Minnet.Minnet...
Dağılmamalıyım.Uzun bir akşam var önümde.Çok uzun bir rol.Bunu yapabilmek zorundayım.
Buraya neden geri döndüm bunca yılın üzerine? Kendi hayaletimi bulmaya mı?
(BUNU OKURKEN TAM DA BURDAN GEÇMELİSİN)

1 ağustos 2006/abdullahsokak/ist.


chapter 4

Zincirler ,kilitleriucucua eklenmiş ataçlar.Her sabah yenileriyle uyanıyorum.Bu bir gece önce bunlara sahip olan punk çocuklarının bi sebepten beni takdir ettikleri anlamına geliyor.Kayboluşumun nişanını kalbimin üstünde bir taç gibi taşıdım bunca zaman.Kalbime çengelli iğne ile iliştirilmiş bir taç yaprağı.
Devretmek istiyorum.Artık canımı sıkıyor.
Devretmek,kaybetmek,farketmiyor.

İŞte tüm bu zamanlar ..geriye dönemem.Anlattıkça anlamsızlaşıyorum.Anlattıkça anlıyorum.Anlattıkça çözülüyorum.
Ve hiç bir şey arasında bağlantı kurmamaya çalışıyorum,F.nin dediği gibi bir zaman.
Her zamankinden daha zor değil.Bunu kendime fısıldıyorum.Kimse duymuyor.
emeksinemasısokağı/ağustos/ist/2006

chapter 5

Korkunç,yakıcı bir öfke var içimde.Eskiden bu kadar sinirlenmezdim.Çok daha serttim,ama sinirlenmezdim.
Bir yumuşakçayım.Lanet olası bir yumuşakça.Artık beni kendi hayaletim bile sertleştiremez.I am back diyor.Back where?? Back fuckin' where?
Buralar o zamanlardan sonra ne oldu bir fikrin var mı?Kimleri kaybettik yolda biliyor musun? Hem benim tam da gittiğin yerde duruyor olacağımı da nereden çıkardın?Ben kimseye böyle bir güven verdiğimi anımsamıyorum?Senede bir kere,doğumgününde arardım seni,10 haziran,o bile yıllar önceydi.çok uzun yıllar önce,ve yıllarla ilgili en önemli gerçek dostum,bitiyor olmalarıdır.
bittiler.
Gidişlerini gördüm.O zaman oradaydım.Şimdi buradayım.Bu kadar basit.İzlediğim insan kalabalığını, yürüdüğüm yolları değiştirdim.Ama öfke doluyum.Benimle ilgili değişmeyen tek gerçek bu.
Ağustosistiklalcaddesi2006

chapter 6

en büyük hatamı yapmaya gidiyorum.BU tamamen hastalıklı bir şey.Herşeyi görüyorum ve farkındayım.Sonunda ne olucağını biliyorum,ama önemsemiyorum,bir önemsemediğim soyadını bırakıp diğerini alıyorum.Tüm bu olanlar çok iğrenç.Bana yapılanlar,ve benim bunları yutmam çok iğrenç.hayaletimi geçtiğim her kapının önünde görüyorum.Elime bir kağıt veriyor ve kaç burdan diyor.Acele et,git.
Gitmiyorum.
Lanetlendim.
Sonunda,biliyorum,düştüğüm yükseklik hayranlık uyandırıcak.
Herkes hikayesi için kurmaca bir karakter istemişti.
gerçeğini buldum.

Not:
Diğerlerine hükmetmek şiddettir. Güç kendine hükmedebilmektir. Y'nin sevgili ailesine duyrulur.

Üzgünüm sevgilim...susma teklifini kabul edemeyecek kadar kusuyorum.Bu düşünceler kafamın içinden koşarak dışarı çıkıyorlar,içinden koşarak dışarı çıkıyorşar,koşarak dışarı çıkıyor sonra geri geliyorlar.