5 Kasım 2008 Çarşamba

great expectations

çaput parçasıyla ısındığını sanmak bazen dünyalari giyip üşüdüğünü sanmaktan daha iyi oluyor syh.Başımın ağrısı hafifledi.Bu iyi bi haber.Arada sırada buralarda bulmak hoş bişey seni..daha önce de söyledim,inanma yazdıklarıma , o kadar da kötü değil.Çok kötü aslında o anda ama anında anıya dönüşüveriyo.Hayat çok zor diye sızlanmak hoşuma gidiyo belki de..İçimde şımarmaktan bıkıp usanmayan bi velet var, onu eylemekle geçiyor ömrüm.Ruhum gidip gidip gelirken kendi otobanında ,ışık görüp donakalan sokak kedileri gibi ezilip gidiyorum düzenli aralıklarla.Sonra da japon korku filmlerindeki gibi ağır hareketlerle yerimden kalkıp yoldan geçenlere musallat oluyorum.İşte trajedi burda yatıyor.O yoldan benden başka hiç kimse gelip geçmiyor.Bu da benim kendi tam 12'den vurulmus tımarhanem.Kendime gülmekten kırılıyorum,kırıklarım yine gelip kendi ayaklarıma batıyor.Alın o zaman bu deliyi naapıcaksanız yapın.

3 Yorum:

Anonymous Adsız dedi ki...

Bu yorum yazar tarafından silindi.

5 Kasım 2008 22:22

 
Anonymous Adsız dedi ki...

canıııııım : )
g.

6 Kasım 2008 07:15

 
Blogger Stuck on Rewind dedi ki...

sana diyorum ya benim kim olduğumu unutma diye, o kadar yakındasın ki, ben de senin kim olduğunu unutuyorum bazen..affet

22 Şubat 2009 04:44

 

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları [Atom]

<< Ana Sayfa