chi

07 Ocak 2008 Pazartesi

Kristal Kanatli Kahin

sana kizmiyorum. bunu biliyorsun. nelere tahammul ettigini, etmek zorunda kaldigini, bunlarin icinde basi senin cektigini biliyorum.
sana kizmiyorum. bir kizginlik soz konusu olacaksa bu sadece;bildigimiz ve ortak paydalarimizdan biri olan o ahmak, zavalli, kaba saba, ve yaratilis hatasi insanlara ve onlarin kokusmus, lime lime olmus kuflu sistemine olur.
birak ne yaptigini bilsinler!
sende onlarin ne yaptigini biliyorsun.
birak kisik ve kararmis ziftli gozleriyle yarim agizla ardindan konussunlar.
sende onlarin tum karabasanlarini yaziyorsun.
sadece caninin yanmasi etimi yakiyor.
tuhaftir ama sana derin ve neremden geldigini anlayamadigim, kaynagi mechul bir bagla bagliyim. yurumeyi reddetsen ,seni ilelebet tasirim. konusmayi unutsan senin kayip sozcuklerin olurum. bir gun tum sizofrenliginle kendini ve sahip oldugun tum o iskenderiye kutuphanesi gibi beynini kundaklamaya kalksan, o sanal yangindan ilk once seni kurtaririm.
belkide sadece sana ait duvarda baskalarinin kapilar acmasindan nefret ediyorsun. o kapilardan cehheneme gitmelerini, onlar yanarken citirtilarinda ickini yudumlayip kitabini okumayi istiyorsun. sanmiyorum dostum.
sen; sebebini anlayamadigin kadar sosyal, icerik bakimindan zararli denecek kadar zengin bir insansin yalnizca. yaklasan yeni buzul caginda insanlarin hala sonsuz bir devinimle yok etmek, daha cok seks, daha cok eglence ve geceye birakilan daha cok vampir mottolari oldukca canimizi sikiyor. onlar emdikleri kani tukurmez icerler. bizse kendi kanimizla zehirlenmek konusunda oldukca basariliyiz. mukemmeliyetcilik dostum, en olmadik cagda yakamiza yapismis bir illet bizim icin. olmayacak dunyalar yaratip icinde findik kabugunu doldurmayacak huzur kalintilari aramamiz bu yuzden. kendimiz uyusturmamiz, ayik oldugumuz surece tum bunlara tahammulumuzun imkansiz ibrelerine dayanmasi bu yuzden...
asla umdugumuz ve olmasi gerektigi gibinin yanina yaklasamamasi yuzunden.
siradan olmayi denedigimiz o gunlerde, soyle ne kadar basardik bunu?sakin kalabilmeyi ne kadar becerebildik?
sen soyu tukenmek uzere ve nadir guzellikte bir canlisin ve seni kimsenin gormemesi icin siklikla kendinden bile kendini kaciriyorsun. kendini hapsettigin o gumus kakmali kutunun icine, unutma ben girebilirim!
ben bu kucucuk dunyada, kocaman evrende nadir guzellikleri bulan ve bir daha kaybetmemeye and icmis bir gezginsem, sozlerimi dikkate almani dilerim.
senden vazgecmeyecegim!

Gönderen puppetmaster zaman: 08:49 0 yorum